آسیب های دندان عوامل مختلفی دارند که در این مطلب تمام عوامل و علل آسیب های دندان به همراه روش درمان آن و پیشگیری از آسیب های دندان را معرفی و بررسی می کنیم.

تروما در صورت یا دندان ها می تواند در اثر تصادفات اتومبیل ، ریزش و صدمات ناشی از انواع ورزش ها از جمله فوتبال ، هاکی ، فوتبال ، والیبال ، بسکتبال و بیس بال ایجاد شود. بیمارانی که دچار ترومای قابل توجه سر ، گردن یا صورت می شوند باید در یک مرکز اورژانس بیمارستان ارزیابی و تحت درمان قرار بگیرند. چنین ترومایی ممکن است شامل خونریزی از بینی یا گوش ، احتقان ، سرگیجه ، از بین رفتن حافظه ، بی نظمی ، سردرد شدید ، درد گوش یا شکستگی (شکستگی) جمجمه و یا فک باشد. اکثر بیمارستان ها دارای جراحان دهان و دندان هستند که می توانند شکستگی های فک فوقانی یا تحتانی را درمان کرده و دندان اضطراری (برداشتن دندان) و بازسازی قوس های دندان را انجام دهند.

پوشیدن و پارگی به دلیل حفره و جویدن یا جویدن زیاد اجسام سخت مانند مداد ، یخ ، آجیل و آب نبات های سخت نیز می تواند منجر به شکستگی دندان شود. آسیب های دندان بدون تروما همراه سر و گردن معمولاً در مطب دندانپزشکی قابل ارزیابی و درمان است. این آسیب های دندانی شامل دندانهای شکسته (دندانهای شکسته) ، دندانهایی که کاملاً از دهان کنده می شوند یا دندانهایی که توسط نیروهای خارجی غیر منتظره جابجا می شوند. این آسیب های دندانی شامل تورم لثه و بافت دهان است. بسته های سرد یا مکعب های یخی که درون دهان بالای دندان مصدوم یا خارج از آن روی گونه ها یا لب ها قرار می گیرد ، می توانند قبل از رسیدن بیمار به دندانپزشک ، درد و تورم را کاهش دهند.

آسیب دندان چگونه به وجود می آید

شکستگی دندان ها می تواند از جزئی (شامل تراشه لایه های بیرونی دندان به نام مینا و عاج) تا شدید (شامل شکستگی های عمودی ، مورب یا افقی دندان و / یا ریشه) باشد. مینا و عاج دو لایه محافظ بیرونی دندان هستند. مینای دندان بیرونی ترین سطح سخت سفید است. عاج یک لایه زرد است که درست در زیر مینای دندان قرار دارد. مینا و عاج هر دو برای محافظت از بافت زنده داخلی دندان به نام پالپ عمل می کنند. بخشی از دندان که در دهان قابل مشاهده است ، تاج گفته می شود و تنها بخشی از کل ساختار دندان است. قسمت باقیمانده دندان در استخوان دفن شده و به آن ریشه گفته می شود. آزمایش های مختلفی در دهان انجام می شود تا مشخص شود آیا شکستگی دندان وجود دارد یا خیر. در برخی موارد ، اشعه X دندان می تواند به تشخیص ، یافتن و اندازه گیری میزان شکستگی دندان کمک کند.

درمان آسیب دندان چیست

یک شکستگی جدی است که هم عاج و هم بافت پالپ را در معرض صدمه قرار می دهد و باید سریعاً درمان شود. شکستگی های جدی ممکن است باعث جابجایی و شل شدن دندان شود و باعث خونریزی لثه ها شود. برای جلوگیری از از بین رفتن کامل دندان شل ، دندانپزشک می تواند با اتصال آن به دندانهای مجاور ، دندان شل را خم کند و به ثبات آن کمک کند در حالی که استخوان و لثه زیرین بهبود می یابد. به دلیل در معرض خطر بالای ابتلا به پالپ بعد از قرار گرفتن در معرض پالپ در محیط دهان ، ممکن است در اولین مراجعه یک روش ریشه انجام شود. از طرف دیگر ، دندانپزشک ممکن است انتخاب کند که فقط یک پانسمان آرام بخش را روی دندان خرد شده بمالد تا به آرامش درد دندان کمک کند. سپس دندان طی دو تا چهار هفته مورد بررسی مجدد قرار می گیرد تا مشخص شود که آیا یک روش ریشه لازم است یا خیر. اگر به نظر می رسد دندان بهبود یافته است و در دهان پایدار است ، در آن زمان اسپلینت برداشته می شود و یک پر یا تاج برای بازگرداندن دندان شکسته شده قرار می گیرد. دندان ممکن است هنوز هم نیاز به نظارت دوره ای با گذشت زمان (ماه ها تا یک سال) داشته باشد تا مشخص کند آیا به درمان بیشتری نیاز خواهد بود یا خیر.

جدی ترین آسیب های دندان شامل شکستگی های عمودی ، مورب یا افقی ریشه های دندان است. در بیشتر موارد ، شکستگی ریشه دندان دندان آسیب دیده را بسیار شل و قادر به ترمیم کار دندان نمی کند ، بنابراین نیاز به کشیدن دندان است. دندان استخراج شده اغلب با یک صفحه جداشونده حاوی یک دندان کاذب به عنوان یک اقدام موقت جایگزین می شود تا زمانی که برنامه مشخص تری برای جایگزینی دندان ایجاد شود. موارد خاصی وجود دارد که دندانهای دارای شکستگی های افقی در نزدیکی نوک ریشه ممکن است نیازی به استخراج نداشته باشند. در صورت بروز علائم مرگ پالپ و عفونت دندان ممکن است در آینده به درمان کانال ریشه آسیب برسد. اشعه ایکس دندانپزشکی دوره ای دندان شکسته شده برای نظارت دقیق از آن انجام می شود.

درمان دندان شکسته

یک شکستگی جزئی دندان معمولاً شامل تراشه مینا است. دندان از موقعیت خود جابجا نشده و خونریزی از لثه وجود ندارد. تنها علامت چنین تراشه جزئی ممکن است لبه های تیز یا خشن دندان باشد که باعث تحریک گونه و زبان می شود. خود دندان مصدوم ممکن است در برابر غذا یا درجه حرارت حساس یا حساس نباشد. خطر صدمه به پالپ پایین است و معمولاً درمان فوری در نظر گرفته نمی شود. مقدار کمی موم ارتودنسی یا آدامس بدون قند را می توان در لبه خشن قرار داد تا اینکه دندانپزشک دیده شود. بسته به میزان از بین رفتن مینای دندان ، درمان قطعی معمولاً شامل قرار دادن یک پر کننده دندان یا تاج برای بازگرداندن دندان به کانتور معمولی است.

چگونه شکستگی مینا و عاج درمان می شود؟

یک شکستگی عمیق تر می تواند هم مینای دندان و هم عاج دندان را درگیر آسیب دندان کند. حتی اگر یک شکستگی عمیق وجود داشته باشد ، ممکن است دندان جابجا نشده و از وضعیت خارج نشود و لثه ها ممکن است خونریزی نداشته باشند. این شکستگی های عمیق تر ممکن است نسبت به تغییرات دما ، جویدن یا گاز گرفتن حساس باشند. قرار گرفتن طولانی در معرض عاج دندان را در معرض پوسیدگی قرار می دهد که می تواند به سرعت پیشرفت کند. بنابراین ، شکستگی های مربوط به عاج بلافاصله درمان می شوند. درمان شامل قرار دادن یک پر کننده دندان یا تاج است. مگر در مواردی که علائم مداوم درد وجود داشته باشد ، می توان دندان را با استفاده از پرتوهای روتین دندان انجام داد تا از سالم بودن دندان اطمینان حاصل شود.

اگر یک شکستگی به طور قابل توجهی باعث آسیب رساندن پالپ دندان شود ، پس از آن درمان شامل استخراج دندان یا درمان کانال ریشه است. در صورت ضعف دندان به طور قابل توجهی ضعیف شده است استخراج نشان داده می شود و شکل و عملکرد آن نمی تواند به درستی ترمیم شود. اگر شکل و عملکرد دندان قابل ترمیم باشد ، درمان کانال ریشه برای جلوگیری از عفونت انجام می شود. این روش شامل از بین بردن کلیه بافتهای پالپ در حال مرگ و جایگزین کردن آن با ماده بی اثر به منظور جلوگیری از عفونت است. پس از کامل شدن درمان ریشه ، دندان را می توان با پر یا تاج ترمیم کرد.

کمک های اولیه برای دندان شکسته و یا آسیب دیده

دندانهای دائمی جبهه فوقانی رایج ترین دندانهایی هستند که باید به طور کامل از بین بروند (“بی حسی”). دندانهای اولیه (کودک) که از آسیب دیدگی خارج می شوند ، معمولاً در داخل دهان مجدداً کاشت نمی شوند ، زیرا بعداً دندانهای دائمی جایگزین می شوند.

در صورت خارج شدن دندان دائمی ، باید مراقب باشید که دندان فقط با تاج آن (سطح جویدن) و نه ریشه آن انجام شود ، به آرامی در آب تمیز یا شیر شستشو داده شود و مجدداً (دوباره کاشت) داخل سوکت قرار دهید. جایی که آمد این کار توسط بیمار یا والدین انجام می شود و سپس توسط دندانپزشک بررسی می شود. اگر والدین یا بیمار در مورد لزوم کاشت مجدد دندان اطمینان ندارند ، باید دندان را در شیر یا محلول اضطراری برای حفظ دندان نگه داشت و در اسرع وقت به دندانپزشک آورد. از طرف دیگر ، در کودکان بزرگتر و بزرگسالانی که آرام هستند ، ممکن است دندان هنگام سفر به مطب دندان ، درون گونه های داخل دهان نگه داشته شود. متأسفانه ، آب برای مدت طولانی یک وسیله نگهدارنده مناسب برای دندان محسوب نمی شود. مهمترین متغیر مؤثر در موفقیت عمل مجدد میزان مدت زمان خارج شدن دندان از پریز آن است. دندانها دوباره در طی یک ساعت از حادثه مجدداً به شاخه های دندان خود وصل می شوند.

پس از کاشت مجدد دندان به داخل سوکت اصلی خود ، دندانپزشک می تواند به مدت دو تا هشت هفته این دندان را به دندان های مجاور بچرخاند. اسپلینت به ثبات دندان کمک می کند در حالی که استخوان و بافت اطراف آن بهبود می یابد. در طول دوره اسپلینینگ ، بیمار باید غذاهای نرم بخورد ، از گاز گرفتن روی دندانهای خرد شده پرهیز کند و تمام دندانهای دیگر را با دقت مسواک بزند تا دهان تا حد امکان تمیز شود.

در بزرگسالان ، دندان مجدد کاشته شده باید طی هفت تا 10 روز یک روش ریشه داشته باشد. دندانهای دائمی دوباره کاشته شده در کودکان (جایی که هنوز ریشه دندان کاملاً شکل نگرفته است) ممکن است نیازی به روش ریشه کانال نداشته باشد. این علائم برای علائم و علائمی از قبیل درد ، تغییر رنگ ، آبسه لثه یا آبسه قابل مشاهده در پرتونگاری دندان حداقل به مدت پنج سال باید مشاهده شود که این می تواند نشان دهنده خمیر در حال مرگ باشد.

در اکثر بیمارانی که دوباره کاشت دندان انجام داده اند ، داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (Advil) برای تسکین درد کافی هستند. از آنجایی که دندانهای خرد شده نمی توانند به طور عادی مسواک بزنند و معمولاً اسپلینت پلاک اضافی دندان و مواد غذایی را جمع می کند ، ممکن است برای جلوگیری و کنترل التهاب لثه (لثه) ، شستشوی دهان کلرهگزیدین گلوکونات (Peridex) تجویز شود. آنتی بیوتیک های خوراکی و تزریق سموم کزاز برای بیمارانی که همراه با قطعهای قابل توجهی در بافت نرم هستند ، در نظر گرفته می شود

درمان دندان کج شده چیست؟

به جای اینکه از دهان کاملاً خارج شود ، می توان دندان را در موقعیت دیگری جابجا کرد. در دهان ، دندان جابجا شده ممکن است کشیده شود و کشیده ظاهر شود ، یا به داخل آن کشیده شود و کوتاه تر ظاهر شود. دندان آواره شده همچنین می تواند به جلو ، عقب ، پهلو یا چرخانده شود. هرچه زودتر دندانپزشک بتواند دندان را با براکت ها و سیم های ارتودنسی خرد کند یا مجدداً مرتب کند ، راحت تر می توان آن را به تراز مناسب بازگرداند. تروما به اندازه کافی قابل توجه است که باعث جابجایی دندان می شود همچنین می تواند منجر به آسیب پالپ شود. در نتیجه ، یک دندان آواره شده باید بطور دوره ای برای چند ماه مورد ارزیابی قرار گیرد تا مشخص شود که آیا نیاز به یک روش ریشه کانال یا کشیدن دندان وجود دارد.