هایپردونتیا یا hyperdontia یک بیماری دهانی است که با داشتن دندان های زیاد مشخص می شود. تعداد استاندارد دندان های اولیه 20 عدد و تعداد استاندارد دندان های دائمی 32 عدد است. دندان های شیری اولین مجموعه دندان هایی هستند كه به طور كلی در سن 36 ماهگی در دهان فرد رویش می یابند و در هر زمان از بین می روند. فرد حدوداً 12 ساله است. سپس دندان های دائمی جای دندان های اصلی را می گیرند و معمولاً با رسیدن فرد به 21 سالگی کاملاً رویش می یابند. فردی که بیش از 20 دندان اولیه یا بیش از 32 دندان دائمی ایجاد می کند ، هایپردونتیا دارد. از دندان های اضافی به عنوان دندان های فوق بزرگ یاد می شود.

دندان های فوق بزرگ ممکن است در هر قسمت از قوس دندانی وجود داشته باشد ، اما شایعترین دندان های فوق بزرگ دندان های ثنایای قدامی ، قدامی ، در قوس فک بالا (بالا) هستند. بعد از دندان های ثنایای فک بالا ، دندان های مولر چهارم فک بالا و پایین (قوس پایین) دندان های شایع بعدی بعدی هستند. این دندان ها معمولاً به عنوان دندان عقل اضافی تحت تأثیر ظاهر می شوند. یک دندان ثنایای اضافی فک بالا mesiodens نامیده می شود ، و مولار چهارم اضافی تحت عنوان distodens یا distomolar شناخته می شود. دندان های اضافی اولیه که در هنگام تولد یا اندکی پس از آن وجود دارند ، دندان های طبیعی نامیده می شوند.

هایپردونتیا چیست

شیوع هایپردونتسی یا هایپردونتیا یا دندان های اضافی بین 1٪ تا 4٪ از جمعیت با نسبت مرد به زن 2: 1 است. اکثر موارد به یک دندان محدود می شوند. مواردی از بیش از 30 دندان بزرگ در یک نفر گزارش شده است ، اما چنین تعداد زیادی نادر است.

چه عواملی در افزایش احتمال دچار شدن به hyperdontia وجود دارد

هنگامی که فردی چندین دندان فوق العاده بزرگ ایجاد می کند ، اغلب با انواع بیماری ها یا سندرم هایی مانند دیسپلازی کلیدوکرانیال ، سندرم Ehler-Danlos ، سندرم گاردنر و شکاف لب و کام همراه است.

• سندرم گاردنر یک اختلال ژنتیکی نادر که باعث کیست های پوستی ، رشد جمجمه و رشد روده بزرگ می شود.
• سندرم Ehlers-Danlos. یک بیماری ارثی که باعث شل شدن مفاصل می شود و به راحتی از بین می رود ، کبودی پوست ، اسکولیوز و عضلات و مفاصل دردناک ایجاد می شود.
• بیماری فابری این سندرم باعث ناتوانی در تعریق ، دست و پا دردناک ، بثورات پوستی قرمز یا آبی و درد شکمی می شود.
• کام و لب خشک. این نقایص هنگام تولد باعث باز شدن در سقف دهان یا لب فوقانی ، مشکل در خوردن یا صحبت کردن و عفونت گوش می شود.
• دیسپلازی Cleidocranial. این شرایط باعث رشد غیرطبیعی جمجمه و استخوان یقه می شود.]

علت هایپردونتیا

علت هایپردونتیا کاملاً مشخص نیست. اعتقاد بر این است که ممکن است یک عامل ژنتیکی در هایپرودنتیسی متشکل از یک صفت اتوزومال غالب با نفوذ کم باشد (فقط گاهی اوقات دندان های فوق العاده بزرگ را در حامل ژن جهش یافته تولید می کند). از دیگر علل احتمالی می توان به عوامل محیطی و فعالیت بیش از حد لامینای دندان در طی رشد دندان اشاره کرد. لامینای دندان ناحیه ای از سلول ها است که تشکیل جوانه دندان را که دندان را تشکیل می دهد آغاز می کند.

درمان چیست

تشخیص ، ارزیابی و درمان دندان های بزرگ در اسرع وقت مهم است زیرا دندان های اضافی هم مشکلات زیبایی و هم عملکردی را برای فرد مبتلا ایجاد می کنند. از آنجا که اکثر دندان های فوق طبیعی باعث ایجاد مشکلات بالینی می شوند ، درمان به طور کلی شامل کشیدن دندان ها در صورت امکان است.

عوارض این بیماری

هایپردونتیا یا دندان های اضافی ممکن است باعث تاخیر در رویش دندان های مجاور یا شلوغی قابل توجهی شوند که برای اصلاح آنها اغلب نیاز به درمان ارتودنسی است. در صورت حفظ ، دندان ها می توانند منجر به ایجاد کیست یا تومور شوند. به طور کلی برداشتن دندان های زایمان ضروری نیست ، مگر اینکه دندان های اضافی شل شده و به دلیل عبور از داخل ریه ، خطر آسپیراسیون داشته باشند.

بسیاری از مبتلایان به هایپردونتیا نیازی به هیچ درمانی ندارند. دیگران ممکن است نیاز داشته باشند که برخی یا تمام دندان های اضافی خود را بردارند تا از مشکلات دیگری جلوگیری کنند. در صورت بروز هایپردونتیک ، حتماً درمورد احساس درد ، ناراحتی ، تورم یا ضعف در دهان به پزشک خود بگویید.